وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ
ve iz ibtelâ
ve imtihan etmişti
ibrâhîme
İbrâhîm
rabbu-hu
onun Rabbi
bi kelimâtin
kelimeler ile
fe
o zaman
etemme-hunne
onları tamamladı
kâle
dedi
in-nî
muhakkak ki ben
câilu-ke
(ben seni kılanım) ben seni kılacağım
li en nâsi
insanlar için, insanlara
imâmen
imam, önder
kâle
dedi
ve min zurriyyetî
ve benim zürriyetimden, soyumdan
kâle
dedi
lâ yenâlu
nail olmaz, ulaşamaz
ahdî
benim ahdim
ez zâlimîne
zalimler